Kącik logopedyczny – porady dla rodziców…

                       

                              

Drodzy Rodzice!!!
Serdecznie zachęcamy do zapoznania się z poradami logopedycznymi dla Rodziców dzieci w wieku przedszkolnym

 

DRODZY RODZICE JEŻELI WASZE DZIECKO W WIEKU DWÓCH LAT NIC NIE MÓWI, NIE KOMUNIKUJE SIĘ WERBALNIE. KONIECZNA JEST WIZYTA U SPECJALISTY. JEŻELI MASZ WĄTPLIWOŚCI ZGŁOŚ SIĘ DO LOGOPEDY.

       Mowa, to umiejętność, której uczy się człowiek słuchając mowy osób najpierw z najbliższego otoczenia rodziców,  potem dziadków, nauczycieli. Z umiejętnością mówienia nie rodzimy się. Dlatego dla opanowania umiejętności mówienia, konieczny jest prawidłowy słuch. Najnowsze badania statystyczne wykazują, że co trzecie dziecko w wieku przedszkolnym wymaga zindywidualizowanej opieki logopedycznej.

       Pierwszym sygnałem jest opóźniony rozwój mowy zarówno późniejsze pojawienie się pierwszych słów, zdań, jak i powolne tempo ich przyrostu. Dziecko, które dłużej niż inne używa prostych, dwusylabowych słów, słowa wielosylabowe zniekształca, zdania buduje nieudolnie, co często powoduje zmianę ich sensu – wymaga interwencji logopedycznej. Jeśli w wieku przedszkolnym mowę charakteryzują poważne zaburzenia artykulacyjne, spieszczanie, skracanie mowy dziecko wymaga ćwiczeń i korekcji już przed piątym rokiem życia. Kształtowanie się mowy dziecka oraz prawidłowy jej rozwój związany jest z określonymi etapami. Jednak, aby etapy te dziecko  pokonywało w odpowiednim wieku i czasie my  jako rodzice powinniśmy czuwać nad ich przebiegiem. Zadaniem naszym jest organizowanie kształcących sytuacji – zabaw, zadań do wykonania i ćwiczeń, w których dziecko może gromadzić wartościowe doświadczenia. Prawidłowe wzorce językowe, stymulacja mowy i myślenia, częsty kontakt ze słowem czytanym,  rozmowy oraz  muzyka stanowią nieoceniony czynnik wspomagający. Wychowując dziecko rozwijające się prawidłowo wystarczy wyjść naprzeciw jego preferencjom i zainteresowaniom, aby odnieść pożądane efekty. Oczywiście najważniejszą rolę  w życiu małego człowieka odgrywają rodzice, to ich sposób mówienia będzie kształtował proces rozwoju mowy  dziecka. Duże znaczenie w nabywaniu kompetencji językowych i komunikacyjnych ma również przedszkole. Codzienne zajęcia dydaktyczno ? wychowawcze wzbogacają słownik zarówno bierny jak i czynny dziecka, kształcą wrażliwość słuchową, umiejętności artykulacyjne, uczą właściwej konstrukcji zdań. Zabawy z rówieśnikami, spotkania teatralne, wycieczki tematyczne, uroczystości okolicznościowe, właściwy i adekwatny dobór metod pracy z dziećmi oraz bogata baza pomocy dydaktycznych ma niebagatelne znaczenie dla prawidłowego kształtowania się mowy. By świadomie i odpowiedzialnie uczestniczyć w tym procesie powinniśmy znać etapy kształtowania się mowy dziecka.

       Okres melodii (0 1 rok życia). Dziecko nawiązuje kontakt z matką  poprzez krzyk, płacz, okrzyki i naturalne głosy artykulacyjne. Charakterystyczne dla tego okresu jest głużenie (jako pewna forma ćwiczeń artykulacyjnych) i gaworzenie (jako pewna forma ćwiczeń słuchowych).Na końcu tego etapu rozwoju mowy dziecko wypowiada świadomie kilka samogłosek – a, e czasem i spółgłosek – m, b, n, t, d, j.
Okres wyrazu (sygnału jednoklasowego) trwa od 1 do 2 roku życia. Wypowiedź dziecka w tym okresie  stanowią strzępki wyrazów, całe wyrazy, onomatopeje  lub kilka wyrazów bez zastosowania reguł gramatycznych. O znaczeniu wypowiedzi decyduje prozodia (melodia, akcent,
potem rytm). Dziecko potrafi używać już wszystkich samogłosek ustnych i, y, e, a, o, u oraz kilka kolejnych spółgłosek ? p, b, p, m, t, d, n, ń, ś, k.
Często zamienia k -> t. Charakterystyczne jest upraszczanie grup spółgłoskowych do jednej spółgłoski zwartej oraz pomijanie spółgłosek na początku i końcu wypowiadanych słów.
Okres zdania (sygnału dwuklasowego) to 2 – 3 rok życia dziecka, gdy obserwuje się znaczny postęp w rozwoju mowy. Dziecko wypowiada już wszystkie samogłoski, spółgłoski wargowe twarde i zmiękczone p, b, p, b,
m, m; wargowo zębowe twarde i zmiękczone k, g, k, g; szczelinową ch;
z przedniojęzykowych zębowych zwarte t, d oraz półotwartą n, z; z przedniojęzykowych dziąsłowych półotwartych l, l; półsamogłoski ł, j. Sporadycznie pojawia się przedniojęzykowe s, z, c, dz, a nawet dziąsłowe sz, ż, cz, dż. W dalszym ciągu dziecko upraszcza grupy spółgłoskowe na początku, w środku i na końcu wypowiadanych słów. Występuje też często zjawisko zwane hiperpoprawnością.
Okres swoistej mowy dziecięcej (3 – 7 rok życia). Najczęściej w tym okresie dziecko zdobywa umiejętność wymawiania pełnego zasobu głoskowego języka polskiego. Utrwalone zostają szeregi: ciszący, syczący, szumiący. Pod koniec 4 roku życia pojawia się głoska r. Dzieci  wzbogacają swoje słownictwo (roczne dziecko używa 5 słów, 2-3 latek ok.400, 3 – latek 1000, 5 – latek około 2000, 6 – latek 3000 – 4500; por. Jurgowski, 1975).                 Dlatego normą jest gdy: Dziecko trzyletnie – wymawia wszystkie samogłoski a, o, e, u, i, y, ą, ę,oraz spółgłoski p, b, m, w, f, t, d, n, ch, k, g, l, ś, ź, ć, dź j, ł, Dziecko czteroletnie – oprócz wyżej wymienionych, wymawia głoski s, z, c, dz, Dziecko pięcioletnie – dodatkowo wymawia głoski sz, ż, cz, dż, r, Dziecko sześcioletnie – mówi zupełnie poprawnie pod względem artykulacyjnym, (wszystkie głoski wymawia i używa prawidłowo), Dziecko siedmioletnie – mówi zupełnie poprawnie pod względem artykulacyjnym (zachowując właściwy akcent, rytm i melodię mowy), gramatycznym i składniowym. W przypadku dzieci u których rozwój mowy przebiega nieprawidłowo wskazana jest  terapia logopedyczna przy ścisłej współpracy logopedy, nauczyciela i rodziców. Niezmiernie ważne są systematyczne (najlepiej codzienne)ćwiczenia w domu według instruktażu logopedy.

        Stan mowy ma ogromny wpływ na naukę szkolną.  Wady wymowy mogą prowadzić do niepowodzeń szkolnych. Dlatego bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie, diagnoza i terapia logopedyczną. Należy konsultować się z nauczycielem przedszkola i logopedą. Błędne jest myślenie, że dziecko wyrośnie.

       Wpływ zaburzeń mowy na trudności w nauce przejawia się w przedmiotach, które wymagają od dziecka poprawnego pisania, czytania i wypowiadania się (dzieci z wadami artykulacyjnymi popełniają te same błędy w czytaniu, w pisaniu, które wykazują w mowie spontanicznej). Najczęściej spotykane błędy wiążą się z seplenieniem, reraniem, ubezdźwięcznianiem głosek dźwięcznych, co często prowadzi do zmiany znaczenia wyrazu (dom – tom, bije – pije). Błędy wynikające z nieprawidłowego wybrzmiewania głosek syczących oraz głoski r stosunkowo rzadko zmieniają sens wyrazów, np. szafa – safa, czapka – capka, rower – lowel. W tych przypadkach obserwuje się zamiany głosek, które zmieniają sens czytanego tekstu i pisanego wyrazu, np. szum – sum, rak  lak. Zmiana znaczenia poszczególnych słów utrudnia uchwycenie sensu czytanego tekstu, co ma negatywne znaczenie dla procesu uczenia się. W pisaniu wypracowań i pisaniu ze słuchu pojawiają się błędy, będące odzwierciedleniem wadliwej wymowy. Zaburzenia mowy powinny być usunięte przed rozpoczęciem nauki szkolnej – inaczej spowodują trudności w nauce.

U dzieci pojawiają się też kompleksy oraz lęk przed mówieniem.

W naszym przedszkolu logopeda udzieli rad i wskazówek dotyczących profilaktyki logopedycznej dla rodziców dzieci, które jeszcze nie uczęszczają do przedszkola

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *