Na dzisiejszych zajęciach staraliśmy się zgłębić tajemnice zmysłu wzroku, czyli oka. Sprawdziliśmy, jakie warunki muszą być spełnione, aby nasze oko widziało. Już wiemy, że oko widzi tylko to, na co pada światło. Na światło reagują nasze źrenice. Kiedy światła jest mało, źrenica się rozszerza, żeby wpuścić go jak najwięcej. Kiedy światło jest zbyt mocne, źrenica zwęża się, ponieważ duża ilość światła może uszkodzić siatkówkę. Komórki siatkówki rozładowują się za każdym razem, kiedy przekazują impuls do mózgu. Czy dwoje oczu widzi tak samo jak jedno? Jak myślicie? Nasze oczy przekazują do mózgu dwa trochę różniące się obrazy tego samego przedmiotu, ponieważ patrzą na niego pod różnym kątem. Dopiero mózg analizuje te obrazy, dokonuje syntezy i tworzy jeden obraz trójwymiarowy. Ocenia, jak daleko znajduje się przedmiot. Kiedy jedno oko jest zamknięte, znacznie trudniej jest ocenić odległość i skoordynować ruchy. Przy pierwszej próbie ostrze ołówka dotyka kartki daleko od kropki. Czasami mózg płata nam figle, ponieważ interpretuje informacje otrzymane z oczu w sposób niezgodny z rzeczywistością. Dzieje się tak pod wpływem pamięci, kolorów czy kształtów składających się na dany obraz. W ten sposób powstają złudzenia optyczne.
Dowiedz się więcej?.
Siatkówka to błona wewnętrzna gałki ocznej. Składa się z komórek zmysłowych: czopków i pręcików. Czopki reagują na barwy i odpowiedzialne są za ostrość widzenia, z kolei pręciki wrażliwe są na natężenie światła i umożliwiają widzenie czarno-białe. Skupienie czopków w środkowej części siatkówki tworzy plamkę żółtą, która odpowiedzialna jest za najostrzejsze i barwne widzenie.
Kółko przyrodnicze ?Młodzi Badacze Przyrody?
Dodaj komentarz